کتاب «از هایدگر تا گادامر در مسیر هرمنویتیک» پژوهشی است در باب تاریخ و معنای «هرمنویتیک» از ابتدا تا مارتین هایدگر و به‌ویژه هانس ـ گئورگ گادامر. ژان گروندن، نویسنده‌ کتاب، که علاوه بر نگارش رساله دکتری خود به‌راهنمایی گادامر، با او مراوده و انس خاصی داشته است، در این کتاب، نخست، در فصلی مفصل، به بیان تاریخچه‌ی سنت هرمنویتیکی غرب و نسبت آن با سنت «خطابه» می‌پردازد و پس از آن، در دو فصل به پژوهشی بصیرت‌آمیز و درخشان در خصوص هرمنویتیک هایدگر و به‌طور کلی پروژه‌ فلسفی او اقدام می‌کند تا بدین وجه زمینه را برای «تعیین جایگاه هرمنویتیک گادامر از منظر هایدگر» مهیا سازد. سپس در فصول چهارم تا دهم شرحی عمیق از عناصر اصلی «هرمنویتیک فلسفی» گادامر ــ بر زمینه‌ی بحث از ارکان اصلی آن همچون زبان، فهم، حقیقت، هنر، بازی، عید، مناسک و گوشِ درون ــ به دست می‌دهد. در نهایت، کتاب را با بررسی جایگاه هرمنویتیک فلسفی گادامر در جهان فرانسوی و به‌ویژه نسبت او با فیلسوفانی چون ریکور و دریدا، به پایان می‌برد.