در واقع، اصلاحات و تغییراتی که نظریه‌ی نسبیت خاص در نظریه‌ی فضا و زمان ایجاد می‌کند بسیار وسیع است، با این حال یک نکته‌ی مهم، یعنی قوانین هندسه، دست‌نخورده باقی مانده است. زیرا قوانین هندسه را حتی در نظریه‌ی نسبیت خاص، باید به‌عنوان قوانین موقعیت‌های نسبی اجسام صلب ساکن تلقی نمود، و از یک دیدگاه کلی‌تر باید سینماتیک را قوانین توصیف‌کننده‌ی مقیاس‌های اندازه‌گیری و ساعت‌ها دانست. دو نقطه‌ی مادی معیّن از یک جسم صلب همواره فاصله‌ی ثابتی از یکدیگر دارند که مستقل از محل و جهت جسم و نیز زمان است. دو وضعیت معیّن از عقربه‌های ساعتی که در یک دستگاه مختصات ویژه ساکن است، همواره معرف یک بازه‌ی زمانی معیّن و مستقل از مکان و زمان است.