نویسنده در این کتاب در پی آن است که پرسش «هنر چیست» را پاسخ دهد. کتاب از سه بخش تشکیل شده است. بخش نخست به مطالبی می‌پردازد که هر کسی که با هنر آشناست، آنها را می‌داند؛ مقصود نویسنده از آوردن این مطالب آشنا این بوده تا ذهن خواننده را نسبت به تمایز هنر راستین که موضوع زیباشناسی است، با چیزهای دیگری که هنر راستین نیستند اما اغلب به همین نام خوانده می‌شوند، روشن کند. در نتیجۀ مطالب بخش نخست یک تبیین مقدماتی از هنر به دست می‌آید؛ اینجاست که دشواری دوم چهره می‌کند. طبق مکاتب فلسفی که اکنون مد هستند، این تبیین مقدماتی نمی‌تواند درست باشد؛ زیرا در تضاد با دیدگاه‌هایی قرار دارد که در مکاتب یادشده می‌آموزانند؛ بنابراین تبیین مقدماتی طبق آن مکاتب همان اندازه که نادرست است، بی‌معنا و پوچ نیز هست. از این‌رو بخش دوم کتاب به تقریر فلسفی اصطلاح‌های به‌کاررفته در این تبیین تبیین پرداخته شده. از آنجا که فلسفۀ هنر باید نظریه‌ای باشد که جایگاه هنر را در زندگی به عنوان یک کل تعیین می‌کند، پس آیا می‌تواند پیامد عملی دربارۀ رهیافت عملی به زندگی داشته باشد؟ بنابراین نویسنده در بخش سوم کوشیده پاره‌ای از پیامدهای عملی را نشان دهد؛ در این بخش انواع بایدها و نبایدهای عملی‌ای برشمرده شده که پذیرش نظریۀ زیباشناختی بر هنرمند و مخاطب هنر تحمیل خواهد کرد. شیوه‌های پیاده کردن این بایدها و نبایدها نیز به اشاره بازگفته شده است.