در سال 1888، تنها چهار کنسولگری بریتانیا در این کشور وجود داشت. تا سال 1921 بیست و سه نفر بودند. اچ. لیمن ستبینز به بررسی توسعه و پیامدهای امپریالیسم بریتانیا در ایران در زمان رقابت بین المللی، انقلاب و جنگ جهانی می پردازد. در حالی که روایات قبلی روابط ایران و انگلیس بر بالاترین محافل دیپلماتیک در تهران، لندن، کلکته و سن پترزبورگ متمرکز بوده است، این کتاب استدلال می‌کند که کنسول‌ها و عوامل سیاسی بریتانیا، مرزهای وسیع جنوبی ایران را مرکز واقعی قدرت و نفوذ بریتانیا قرار داده‌اند. در این دوره این کتاب بر اساس آرشیو کنسولی بریتانیا از بوشهر، شیراز، سیستان و محمره، نشان می‌دهد که بریتانیا، هند و ایران با گفتمان‌های دانش استعماری و الگوهای کنترل سیاسی، نظامی و اقتصادی به هم مرتبط بودند. همچنین ظهور ناسیونالیسم ایرانی و همچنین شکست و فروپاشی دولت قاجار در جریان انقلاب مشروطیت ایران و جنگ جهانی اول را به تصویر می کشد.