الکسی دو توکویل، پژوهشگر و سیاستمدار نامی فرانسه درقرن نوزدهم، در این کتاب پس از بررسی علل و عوامل واژگونی رژیم پیشین در پی رخداد انقلاب فرانسه، این انقلاب (1789 م) را تحلیل می‌کند. وی با پایبندی به اصول علمی پژوهش اجتماعی کوشیده است جنبه‌هایی از رژیم حاکم در فرانسه پیش از وقوع انقلاب را بررسی کند که کاملا تحت‌الشعاع انقلاب کبیر فرانسه قرار گرفته است. شیوه‌ی سر و سامان دادن امور عمومی و کارکرد نهادهای آن دوره، روابط دقیق میان طبقات گوناگون در سلسله مراتب اجتماعی، موقعیت و احساسات آن بخش از جمعیت کشور که هنوز نمی‌توانستند در جامعه ابراز وجود کنند و هم‌چنین افکار و اخلاقیاتی که زیربنای ساختار اجتماعی فرانسه‌ی سده‌ی هجدهم را می‌ساختند از جمله‌ی این موارد است. نویسنده، انقلاب فرانسه را دارای دو مرحله‌ی مشخص می‌داند: نخست مرحله‌ای که در آن هدف ملت فرانسه از بین بردن همه‌ی متعلقات گذشته بود و دیگر مرحله‌ای که درآن کوشش‌هایی انجام گرفته بود تا از نابودی تکه‌‌های به جای مانده از نظام گذشته جلوگیری گردد. زیرا بسیاری از قوانین و روش‌های اداری سرکوب شده در سال 1789، چند سال بعد دوباره نمایان گشتند. نویسنده به دنبال این است که نشان دهد به چه دلایلی این انقلاب بزرگ در کشور فرانسه رخ داد نه در کشوری دیگر و این که چرا این انقلاب نتیجه‌ی همان نظام اجتماعی بود که انقلاب فرانسه با شتاب در صدد نابودی آن برآمده بود و سرانجام این که چرا سلطنت دیرپای فرانسه این‌چنین ناگهانی واژگون شد.