گئورگ ویلهلم فریدریش هگل (۱۸۳۱-۱۷۷۰)، فیلسوف آلمانی است. هگل «دانش منطق»، دومین اثر بزرگ خود، را آنگاه که به عنوان رییس دبیرستان «اگیدین» در «نورنبرگ» اقامت داشت پدید آورد. این اثر در سال‌های ۱۸۱۲ تا ۱۸۱۶ در سه بخش انتشار یافت. هگل مهم‌ترین فیلسوف عصر جدید است که مفهوم تاریخ‌مندی هستی را در فلسفه وارد می‌کند. قانونی که هم بر کل سیر تکامل روح و هم بر تمام اجزای آن حاکم است، قانون دیالکتیک است که هگل آن را در «دانش منطق» بسط داده است. دیالکتیک شاید از مهم‌ترین اجزای فلسفه هگل است. او در این حوزه قوانین مختلفی از جمله قانون تبدیل کمیت به کیفیت و بالعکس، قانون وحدت ضدّین، قانون نفیِ نفی را صورت بندی کرده و تضاد را اصل محرکه هر گونه تحوّل و جوهره دیالکتیک دانسته است.