کتاب حاضر متشکل از دو رساله به قلم دنی دیدرو، اندیشمند و نویسندۀ شهیر قرن هجدهم، است که تحول نگاه به زن را در دورۀ روشنگری نشان می‌دهد. در رسالۀ اول، با ریشه‌های اندیشۀ دیدرو دربارۀ زنان آشنا می‌شویم. دیدرو نشان می‌دهد که شجاعت ملک طلق مردان نیست و زنان نیز به مساوات و به‌طور طبیعی از شجاعت بهره برده‌اند. در رسالۀ دوم، که یکی از پیشروترین مقالات در مورد زنان و نمونه‌ای از فکر ظریف و کلام بلیغ تلقی شده است، دیدرو علاوه بر نقش تعلیم‌وتربیت، خصلت‌های طبیعی زنانه را هم به‌عنوان معیار شناخت زنان لحاظ می‌کند. اما تازگی و ارزش نگاه او در این است که می‌کوشد قبح تاریخی را از خصلت‌های زنانه بزداید و آنها را به‌عنوان خصوصیاتی انسانی، قابل‌درک و درخور احترام عرضه کند. دیدرو در هر دو رساله می‌کوشد طبیعت را معیار قرار دهد، چه آنجا که معتقد است طبیعت شجاعت را به‌مساوات بین زنان و مردان تقسیم کرده است و چه آنجا که تفاوت میان اندام جنسی زنان و مردان را در توضیح برخی رفتارهای متفاوت آنان دخیل می‌داند.