منطق به‌خودیخود نمیتواند به کسی دربارهی پرسش از ذات پاسخی دهد، اما اغلب بدون آن به اهمیت آنچه میدانیم واقف نمیشویم و در بیش‌تر موارد به دام مغلطه و ناسازواری میافتیم. (پیتر گیچ) فراگیری استنتاج صرفاً عبارت از آموختن چیزی دربارهی روابط منطقی صریح بین گزاره‌ها نیست؛ بلکه فراگیریِ انجام‌دادن یک کار است. (پیتر وینچ) بنابراین عقلْ خود را از زنجیرهی عقاید جزمی، هوی و هوس، تکبر و عواطف رها میکند... عقل میداند اگر پیش از موقع به بخشی از حقیقت تشبث جوید و آن را حقیقت مطلق غایی بگیرد تباه میشود... عقل نباید چیزی را فروگذارد، چیزی را مسکوت بگذارد، چیزی را مستثنی کند، عقلْ خودش گشودگی بیحدوحصر است... عقل هم‌چون رازی فاش‌شدنی است که میتواند برای هر کسی در هر زمانی معلوم شود، ساحتِ آرامی است که هر کسی میتواند با اندیشهی خود به آن راه یابد. (کارل یاسپرس) آنچه ارزش دارد برای آن تلاش کنیم داشتنِ ذهنی وقّاد است و نه آشفته؛ روشن است و نه مبهم؛ عقلانی است و نه غیر آن؛ و مطمئن‌بودن از امور است تا آن‌جا که به کمک استدلال و دلیل موجه میشوند، نه بیش‌تر و نه کم‌تر.