یک نفر یک جا می گفت: تصویر آن انسان موفقی که ۱۰ سال بعد قرار است بشوی در ذهنت بیاور و بشنو که از تو چه می خواهد؟!» زمانی که به یاد این جمله افتادم با ذوق به مقابل آینه ،رفتم، همین «هستی» امروز را نگاه کردم پیدا نبود یعنی بود؛ اما خیلی کج و معوج ... این جا آینه ها با آلومینیوم درست شده اند. احتمالاً می دانید چرا؟! مگر نه؟! در آلومینیوم حتی نمیتوانی به درستی چهره ی همین امروزت را ببینی! چه رسد به چهره ی موفق ده سال آینده برگشتم؛ روی تخت دراز کشیدم؛ چشمانم را بستم و آن دختر را تصور کردم... تصویری سه رخ در مقابل چشمانم آمد که لبخندش عمیق و واقعی بود. گوشه ی چشمانش از لبخند چروک بود و ثروتمند بود اما ثروتش به تومان و دلار نبود؛ به تمام زخمهایی بود که از آنها عبور کرده بود و به ۱۰ تن دلیلی بود که برای «هستی» داشت. آرام و در گوشش از او پرسیدم امروز از من چه میخواهی؟!» گفت: «از تو میخواهم نگذاری دیگر هیچ وقت به این آینه های آلومینیومی بازگردیم!» و طبق عادت ده ساله اش به جای مراقب خودت باش» گفت: «هستی من را دوست داشته باش!