دین و قدرت؛ خوانشی نو از حاکمیت، نوشتۀ دکتر محمد شحرور، اندیشمند سوری‌تبار (۲۰۱۹-۱۹۳۸)، کتابی است که دیالکتیک دین و قدرت را در متن مفهوم حاکمیت برمی‌رسد و می کوشد از این مفهوم ریشه‌دار در میراث دینی مسلمانان خوانشی نو عرضه کند. نویسنده برای برآوردن این مهم مراحل تحول و تکامل مفهوم حاکمیت را از عصر خوارج تا به امروز ـ عصر اسلام سیاسی و جریان‌های سلفی ـ بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که خوانش ایدئولوژیک از حاکمیت چگونه بر دیدگاه اسلام‌گرایان تندرو، همانند أبو الأعلی مودودی و سید قطب تأثیر گذاشته است؛ کسانی که حاکمیت قراردادی را در تقابل با حاکمیت الهی می‌پندارند و از این‌رو نه‌تنها تکفیر دولت‌های غربی و کشتار شهروندان آن‌ها را جایز می شمرند بلکه دولت‌های حاکم بر کشورهای مسلمان را هم به علت وضع قانون تکفیر کرده و مسلمانان را به سبب پیروی از قوانین موضوعه می‌کشند. زیرا باور دارند حق قانونگذاری تنها از آن خداست. در خوانش شحرور با سه نوع حاکمیت روبه‌رو می‌شویم: حاکمیت الهی، حاکمیت بشری، حاکمیت الهی ـ بشری.