ناخمانوویچ می‌گوید: در این کتاب می‌کوشیم ابعاد درونی‌تر بداهه‌پردازی را کشف کنیم. به نظرم شگفت‌انگیز است که فکر بکرِ، نوشتن، تمرین و اجرای قطعه‌ای موسیقی همه در یک آن بروز می‌کند و تمام و کمال به ثمر می‌نشیند. در اولین تجربه‌ی بداهه‌نوازی‌ام با هیجان تمام حس کردم دارم به کشف و شهود می‌رسم، به‌نوعی کمال معنوی که فراتر از قلمروِ پدید آوردن موسیقی است. درعین‌حال بداهه‌نوازی موجب گسترش قلمروِ اثرگذاری موسیقی می‌شود تا جایی که مرزهای ساختگی میان هنر و زندگی را از بین می‌برد. هنگام بداهه‌نوازی به‌نوعی آزادیِ شورآفرین و توان‌فرسا رسیده بودم. در آن لحظه انگار از تمام الگوهای خلاقیت در وجودم پرده می‌گشودم و به راز زندگیِ خودآفریده، خودسازمان‌یافته و اصیل پی می‌بردم. به این نتیجه رسیدم که بداهه‌نوازی رمز اصلی خلاقیت است. «ذهن بازیگوش» در باب منابع درونی آفرینش بداهه و در واقع منشاء هنر به معنای وسیع آن است. هدف این است که با بهره‌گیری کامل از قوه‌ی خیال بشری، احساس مفاهمه، لذت، مسئولیت و آرامش را ترویج کنیم.