رقص سالسای جاستین تیمبرلیک بر سر مزار صدام کافر شامل پنج داستان و یک نمایش نامه‌ی تک پرده‌ای با درون‌مایه‌ی طنز است. آذردخت بهرامی در اغلب این داستان‌ها روابط زناشویی را دست مایه‌ی روایت خود کرده است. داستان‌های این مجموعه در فضایی میان دلهره و شوخی در رفت و آمدند. نویسنده با مهارت تمام عناصر تنهایی، تردید، بی‌اعتمادی و انتقام را به موقعیت‌هایی پارودیک و پر جنب‌و‌جوش بدل می‌کند. وضعیت‌های ساده و روزمره در این داستان‌ها بستر اتفاقات هولناک و تسویه حساب‌های شخصی می‌شود. درد دل‌های یک زن کارگر با دکترش، مسافرت خانوادگی چند زوج و تماس تلفنی برای گزارش یک کودک آزاری مضامینی هستند که بهرامی تنش، اضطراب و شوخی را به آنها تزریق و خواننده را با سویه‌ی دیگری از شخصیت‌ها آشنا می‌کند.