فقط چیزی که دوام ندارد ارزشمند است و تهدید به از دست‌‌دادن دقیقاً همان چیزی است که به ما کمک می‌کند زندگی کنیم.| سرنوشتی غیرمنتظره پیش روی بتی است؛ زنی که زندگی‌اش از نوجوانی با فقدان و دگرگونی‌های بزرگ گره خورده است. او در سیزده‌سالگی مادر جوانش را از دست می‌دهد و در کنار پدری با گذشته‌ای تلخ بزرگ می‌شود. حالا، با رسیدن به سی‌سالگی، چهره‌اش جاودانه شده و گذر زمان کوچک‌ترین اثری بر آن نمی‌گذارد. این جوانی ابدی که در نگاه دیگران موهبتی حسادت‌برانگیز به‌نظر می‌رسد، به‌تدریج به نفرینی از جنس تنهایی و جدایی بدل می‌شود و حتی نزدیک‌ترین عزیزانش از او فاصله می‌گیرند. دولاکور با نثری شاعرانه و در فصل‌هایی کوتاه که هرکدام قطعه‌ای از پازل زندگی بتی را کامل می‌کنند، پیوند میان زیبایی، عشق، خانواده و گذر زمان را می‌کاود و نشان می‌دهد که فرسودگی و تغییر، بخشی جدانشدنی از معنا و ارزش لحظات زندگی‌اند. از متن کتاب «هر دو مرد زندگی‌ام ترکم کردند زیرا جوانی همیشگی‌ام هولناک شده بود، چون سی‌‌سال، سی‌‌ساله ماندن طبیعی نیست؛ چون بهتر است چیزی را که دوست داشته‌ایم روزی تباه شود، تصویری که از آن داشته‌ایم کمرنگ شود، کم‌کم پاک شود، تا گذرا بودنش را به‌‌خاطرمان بیاورد و خوش اقبالی‌مان را برای داشتنش، مثل پروانه‌ای در گودی دست‌هایمان؛ چیزها باید بمیرند تا اطمینان داشته باشیم که روزی از آن ما بوده‌اند.»