زیباشناسی سخن پارسی مجموعه‌ای سه جلدی است که هر یک از کتاب‌های آن به بررسی یکی از سه قلمرو اصلی زیباشناسی سخن، بیان و معانی و بدیع، می‌پردازد. یکی از سه قلمروی زیباشناسی سخن، بیان است. بیان دانشی است که در آن از چگونگی بازگفت و بازنمود اندیشه‌ای به شیوه‌های گوناگون سخن می‌رود. در این دانش، اندیشه‌ای یگانه را می‌توان به شیوه‌های گوناگون باز گفت و بازنمود. پاره‌ای از این شیوه‌ها دارای ارزش زیباشناختی‌اند و از سرشت هنری برخوردارند. زیرا در این شیوه‌ها باز نمود اندیشه با آرمان‌ هر دو آمیخته است. اگر سخنور، شیوه‌هایی ویژه را، در بیان اندیشه‌های خویش به کار می‌گیرد برای آن است که اندیشه را با انگیزه در آمیزد. اگر خواست سخنور، تنها باز نمود اندیشه‌ای باشد، نیازی به ترفندهای شاعرانه نخواهد داشت. کتاب حاضر به بررسی چهار آرایة ادبی یعنی تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه و انواع آن اختصاص دارد.