اثری است از دکتر محمدعلي اسلامي ندوشن، به خط استاد غلام حسين اميرخاني و چاپ انتشارات فرهنگسراي ميردشتي. نويسنده در كتاب پيش رو به معرفي ابوالقاسم فردوسي، شاعر بلندآوازه ي ايراني و اثر حماسي و ملي او، شاهنامه، كه احيا كننده زبان پارسي و افتخاري براي ايرانيان بوده و هست، پرداخته است. ملت هايي هستند كه با همه آثار متعددي كه در زبان آنها ايجاد شده- و تعدادي شاهكار- باز مي شود گفت كه يك كتابي اند، زيرا تنها يك كتاب است كه بيش و كم آئينه تمام نماي روح آنها مي گردد. اينگونه است يونان باستان و ايلياد، ايتاليا و كمدي الهي، انگلستان و شكسپير، آلمان و گوته، روسيه و پوشكين… آيا ما نيز با شاهنامه همين وضع را داريم، در حاليكه لااقل چهار اثر بزرگ شعري در زبان ما هست كه هر يك مقام استثنائي خود را دارند. مي شود گفت: آري، زيرا شاهنامه بمنزله سرچشمه جويبار فرهنگ ايران است. اين كتاب است كه بيش از هر كتاب ديگر روح قوم ايراني را- در دوران شادابي و سربلنديش در خود منعكس دارد. نلدكه با همه سخت گيري و مشكل پسندي اي كه دارد، گفته است «شاهنامه حماسه ملي اي است كه هيچ ملتي نظير آنرا ندارد»…