شادی احساسی است که بشر در طول تاریخ به‌­دنبال آن بوده و یکی از دلایل توسلش به مکاتب گوناگون، رسیدن به آن است. برخی از این مکاتب هدایت‌­گر پیروان‌­شان برای دستیابی به شادی در این جهان هستند و برخی دیگر نویددهنده­‌ی شادی ابدی در جهانی دیگر. برخی از مکاتب شادی را لذت دنیوی و مادی می­‌دانند و تعبیر برخی از شادی، رضایت و آرامش درونی است. در قرن معاصر شاید بیش از هر دوره و زمانه‌­ی دیگری مردم در جستجوی شادی هستند و محققان، پژوهشگران، روان­‌شناسان و جامعه‌­شناسان بسیاری در پی تعریف شادی و راه‌­های دستیابی به آن. برخی همچون سلیگمن پنج عامل را در احساس شادی دخیل می­‌داند: احساسات مثبت، دل­‌مشغولی‌­ها، روابط انسانی، معنای جنبه­‌های زندگی و دستاوردها و موفقیت‌­ها در اهداف زندگی. این مسأله تا حدی اهمیت پیدا کرده که در کپنهاگ یک مؤسسه­‌ی مطالعاتی مردم­‌نهاد به اسم انستیو مطالعات شادی تأسیس کرده­‌اند. این مؤسسه ضمن تدوین و توسعه‌­ی شاخص­‌های شادی، سالانه وضعیت کشورهای مختلف را از نظر رتبه‌­ی شادی اجتماعی دنبال می‌­کند. این مؤسسه هدف خود را از این پژوهش­‌ها آگاه کردن سیاست­‌گزاران کشورها از عوامل شادی‌­ساز اجتماعی و بهبود زندگی جوامع بیان کرده است. در کتاب سپهر سرور، محمدجعفر امیرمحلاتی مقالاتی را که در فرهنگ‌­های شرقی و غربی شادی را از منظر الهیات، ادبیات، علوم تربیتی و علوم اجتماعی بررسی کرده­‌اند، گردآوری و در اختیار خواننده­‌ی محترم قرار داده است.