درست است که خشونت ریشه در جهل و فقر و عقب‌ماندگی و توسعه‌نایافتگی و نابرابری و نیز استعمار دارد و… مسئولیت حکومت‌ها و قدرت‌های محلی و بین‌المللی در پیدایش و تشدید این پدیده قابل‌انکار نیست، اما متفکران و روشنفکران نمی‌توانند از زیر بار مسئولیتی که در قبال این پدیده دارند، شانه خالی کنند. عالمان و روشنفکران مسلمان باید مسئولیت خود را در مقابله با این پدیده‌ی ضدانسانی در جوامع مسلمان بپذیرند… و بیش از پیش به مبارزه با عوامل فرهنگی و فکری موجدِ خشونت اهتمام ورزند. مجاهدت‌های فکری برای تنویر افکار و از بین بردن جهل در اَشکال دینی و غیردینیِ آن و مبارزه‌ی مستمر مدنی و سیاسی در جهت رشد و ارتقای آگاهی‌های مدنی و کاهش فقر و بسط عدالت و آزادی، اصلی‌ترین مسئولیت روشنفکران و نخبگان مسلمان در قبال پدیده‌ی خشونت دینی است.