«برای درکِ درست و ارزش‌گزاریِ گونتر گراس، نخست باید شاهکارش «طبل حلبی» را خواند؛ بدونِ خواندنِ این‌اثر هرنوع اظهارنظر ِ قطعی، پیش‌داوریِ صرف است.
گرایش ِ گونتر گراس به نویسنده‌گانی چون رابله و سروانتس و شیوه‌ی نوشتن و فضای داستانی ِ آن‌ها و به‌کارگرفتن ِ اسطوره و افسانه و فابل و انتخاب ِ آدم‌های گوژپشت و گورزاد و غمبادی و سگ و موش و گربه، همه از این‌رهگذر است. آدم‌های گراس اغلب مجنون و معیوب و علیل‌اند، اغلب دلقک‌اند، اما از نیرویی‌عجیب و شیطانی برخوردارند، از نیروی قهرمان‌سازی...
طبل حلبی اثری است فلج‌کننده، خواننده‌را در چنگالِ خود می‌گیرد، و آن‌گاه با سر در گنداب ِ زنده‌گی ِ دهشت‌زا رهای‌اش می‌کند.»
کامران فانی، از مقدمه موش و گربه