نمایشنامه‌ای که دستمایه انواع تفسیرها و برداشت‌هاست و یکی از شاهکارهای ماندگار ادبیات جهان. یوهان ولفگانگ فون گوته نمایشنامه فاوست را بر اساس افسانه‌ای قدیمی نوشت که پیش از او کریستوفر مارلو نیز نمایشنامه دکتر فاوستوس را بر اساس آن نوشته بود. گوته اما این افسانه را به گونه‌ای متفاوت و بر اساس دیدگاه‌های فلسفی و اجتماعی خود و در زمینه اجتماعی و فرهنگی روزگاری که در آن می‌زیست نگاشت و روایتی متفاوت از این افسانه به دست داد که، چنانکه در مقدمه م. ا. به آذین بر ترجمه فارسی این نمایشنامه اشاره شده، هم از تحولات مربوط به رنسانس و عصر روشنگری مایه می‌گرفت، هم از گذشته‌های دورتر. فاوست داستان مرد فرهیخته و تحصیلکرده و دلزده از داشته‌های خود است که روح خود را برای دستیابی به اوج شادی به شیطان می‌فروشد و پای در قلمروِ شر می‌گذارد. فاوست تجسم تضادهای آدمی است و کشمکش‌های درونی او میان خواست‌ها، امیال و گرایش‌های متضاد. گوته در این اثر مسائل بنیادینی را در باب خیر و شر پیش می‌کشد. او این نمایشنامه را در دو بخش نوشت، که البته میان نگارش و به اتمام رساندن بخش اول و دوم فاصله زمانی زیادی افتاد و بخش اول این نمایشنامه در سال 1808 و متن نهایی آن، شامل بخشهای اول و دوم، در سال 1832 و کمی بعد از مرگ گوته منتشر شد.