کتاب ماسه و کف و خدایان زمین حاوی اشعاری ترجمه شده از “جبران خلیل جبران” شاعر و نویسنده ی لبنانی قرن بیستم است که در بخش نخست با عنوان “ماسه و کف” شامل مضامینی اندرزی در قالب جملات کوتاه است. برخی از این مضامین عبارت است از: لزوم اطعام نیازمندان؛ تعریف عشق؛ تبعات نیرنگ؛ ویژگی آزاد مرد راستین؛ و تعریف سخا و عزت نفس. بخش دوم با عنوان “خدایان زمین” منظومه ای از زبان سه شخصیت است که هر سه به سرانجام الوهیت خویش و سرنوشت انسان می اندیشند. خدای نخست، مظهر تصورات نیست انگارانه و پوچی، خدای دوم نماینده ی اصالت وجود و خدای سوم منادی اصالت حیات انسانی و پویایی انسان است. خدایان اول و دوم وارد مناقشه ای نظری و انتزاعی می شوند، اما خدای سوم به سرزندگی و شور انسان توجه دارد و سرانجام، منطق او پیروز می شود.