کتاب مرگ و میل نوشتاری است درباره معماریِ مفهومیِ نظریه روان‌کاوی. این اثر  به‌طور کلی متوجه یکی از عمیق‌ترین و ریشه‌ای‌ترین صورت‌بندی‌های فروید است: فرضیه‌ای درباره یک کششِ آغازینِ خودویرانگر یا همان «رانه مرگ». رانه مرگ مفهومی است که در نظریه بلوغ‌یافته فروید جایگاهی کانونی و برجسته دارد و افزون بر این در توسعه و پیشرفت روان‌کاوی پس از فروید اهمیت بسیاری داشته. از همین رو، روشن کردن معنای این مفهوم، در حکم گشودن پنجره‌ای است که درک ما را از اهمیت و انتقال دستاوردهای نظریِ فروید غنا می‌بخشد. فرضیه رانهٔ مرگ، نسبت به سایر مفاهیمِ اصلیِ روان‌کاوی فرویدی همچنان مغفول و مذموم باقی مانده. ریچارد بوتبی در این کتاب، در تلاش برای به پیش کشیدن دوباره معنا و کارکرد رانهٔ مرگ در نظریهٔ روان‌کاوی، به خوانش مستقیم متون فروید دست می‌زند. تلاشی که راهبرِ  اصلیِ آن کسی نیست جز  روان‌کاو فرانسوی، ژاک لکان، که نزد او این مفهومِ فرویدی به نحوی بنیادین بازتفسیر شده است. لکان، مضمونِ مرگ در روان‌کاوی را با توجه به دغدغهٔ اصلی فروید، یعنی مسئلهٔ سرشت و تقدیر میلِ ناخودآگاه، بازآرایی می‌کند. در این رابطه، او ارزیابی‌ها و تقریرهای مسلط از رانهٔ مرگ را به چالش می‌کشد و از ما می‌خواهد تا فهممان را از نظریهٔ روان‌کاوی به‌کلی بازنگری کنیم.