در بحث پیرامون پایداری و ماندگاری کشورها یا در مقابل شکست و فروپاشی آنها، مفهوم دولت-ملّت، عنصر مرکزی اغلب پژوهشها را تشکیل میدهد. با اینهمه در اکثر این پژوهش ها بخش اوّل این مفهوم یعنی همان دولت همواره مقامی شامخ تر از بخش دوّم یعنی ملّت دارد و عنصری تعیین کننده تر به شمار میرود. کتابِ حاضر با تأکید و تمرکز بر ملّت، استثنایی است بر این قاعده. به طور مشخص، بحث بر سرِ شرایط تحقق یکپارچگی ملّی است، هم از منظر تاریخی یعنی ناظر بر گذشته، و هم از نظر شرایط اینجایی و اکنونی.وجه تاریخی بحث به دو طریق مورد کندوکاو قرار میگیرد: طریق نخست مشتمل است بر میزان دولت بودگیِ ساختار حکمرانی در یک کشور پیش از قرن نوزدهم میلادی یعنی پیش از آنکه با ورود روزافزون قشرهای مختلف مردم همچون شهروندان صاحب حق، سیاست به امری توده ای تبدیل شود و وجه دوّم همان چیزی است که ماکس وِبِر از آن به عنوان تاریخ سیاسی مشترک جوامع صحبت میکند.وجه اینجایی و اکنونیِ بحث، تمامی آن عوامل و عناصری را پوشش میدهد که موجبات یک اتحاد سیاسی پایدار را فراهم می آورند و نویسنده آنها را ذیل سه سرفصلِ منابع، ساختارها و ارتباطات دسته بندی کرده و مورد بحث قرار میدهد.