یکی از مهمترین منابع مطالعاتی در زمینهٔ سبک‌شناسی و تحولات نقاشی‌های سلطنتی ایران در چهار سده اخیر است که بخش عمده‌ی آن بر عصر قاجار تمرکز یافته است. هنر قاجار به عنوان دستاورد دوران متأخر تاریخ ایران و هنری که با سیاست، جامعه، ادبیات و باورهای دینی پیوندی نزدیک داشته، از ظرفیت‌های بالقوه و ویژگی‌های منحصربه‌فردی برخوردار است. امروزه بیشتر صاحب‌نظران بر این نکته اتفاق نظر دارند که هنر و معماری عصر قاجار، از منظر تاریخ‌نگاری هنر، حائز اهمیت و درخور بررسی است. به همین دلیل برگزاری نمایشگاه‌های تخصصی و نشر کاتالوگ و کتاب درباره نقاشی قاجار فرصت تازه‌ای را برای مطالعه این موضوع و ارتقای شناخت ما نسبت به این برهه مهم تاریخی فراهم می‌کند. در همین راستا، مهمترین رویدادی که طی واپسین سال‌های قرن گذشته میلادی (۹۹-۱۹۹۸ م) در جهت شناسایی و معرفی هنرهای تصویری قاجار برگزار شده، نمایشگاهی با عنوان «نقاشی‌های سلطنتی ایران در عصر قاجار» به کوشش لیلا دیبا و مریم اختیار بوده است. حاصل این نمایشگاه که تا آن زمان و تا به امروز در نوع خود بدیع و یکه‌تاز محسوب می‌شود، در قالب کتابی با همین عنوان به چاپ رسیده و محققانی در آن قلم زده‌اند که هر یک نام و اعتباری در حیطه تاریخ قاجار و هنر این دوره دارند.