«این کتاب بر تمامی آثاری که در نقد و تفسیر نیچه نوشته شده است، تفوق و ارجحیت دارد» سخنی است که توماس مان در وصف کتاب حاضر، اثر والتر کوفمان نوشت. کوفمان سه نقاب بر چهره‌ی نیچه می‌بیند: فیلسوف، روان‌شناس و دجال.  آنان که از روی بغض بر نیچه خشم گرفتند و ملحدش خواندند، آنان که از روی حُب اما از ظن خود یار او شدند و حرف خود را بر زبان نیچه گذاشتند، آنان که آثارش را نخوانده به تفسیر افکارش کوشیدند و عاقبت، آنان که او را دیوانه انگاشتند، در دایره‌ی سخن و نقد والتر کوفمان قرار می‌گیرند و او منصفانه و محققانه نظرات هر یک را به ترازوی داوری می‌کشد. کوفمان، خواننده‌ی کتاب خویش را دعوت می‌کند که نیچه را باید در نوشته‌هایش، در تمامی نوشته‌هایش، خواند و دید. از نظر او کتاب‌های نیچه از همان نخستین اثر تا آخرین آن‌ها، در هماهنگی و استحکام کامل قرار دارد. از نظر او، نیچه ادیب‌ترین فیلسوف جهان معاصر است.»