پایان همیشه نزدیک است، کتابی است که با چاشنی طنز و استفاده از سینما و ادبیات مخاطب را با خطرات زندگی در قرن بیستم آشنا می‌کند و برای او سؤال می‌سازد. یکی از نقاط قوّت «پایان همیشه نزدیک است» واقع‌گرایی آن است. کارلین به‌روشنی بیان می‌کند که در گذشته، بلاهای زیادی بر سر نژاد بشر آمده و در آینده هم گریبان‌گیر بشر خواهد شد. آسیب‌پذیری ما در برابر پدیده‌های طبیعی آشکارا مورد بررسی قرار می‌گیرد. انتشار این کتاب با بیماری عالمگیر کووید ۱۹ همزمان شد و جالب است که در آن، پیش از آغاز این بیماری، به ظهور نوعی بیماری عالمگیر اشاره شده است. این کتاب با عنوان فرعی «روزگاران فاجعه‌آمیز، از ویرانی عصر مفرغ تا خطرات هسته‌ای آخرزمانی» شامل  هشت فصل «آیا روزگار سخت، مردم قوی‌تری می‌سازد؟»، «عذاب دادن به کودکان»، «پایان جهان آن‌چنان که تصور می‌کردند»، «جزا در نینوا»، «چرخه‌ی زندگی وحشی‌ها»، «سرآغازی عالمگیر؟»، «چابکان و مردگان» و «جاده‌ی جهنم» است. البته پیش از این هشت فصل، کارلین با پیشگفتار مخاطب را با آنچه در پیش است آشنا می‌کند و در پساگفتار هم پیشنهادهایش برای به تعویق انداختن این آینده‌ی محتوم را ارائه می‌دهد.