« سیسرو » یکی از فیلسوفان رواقی است . محور تفکر رواقیون طبیعت است . طبیعت از نظر آنها صرفاً شامل موجودات این جهانی نیست ، بلکه کل موجودات اعم از انسان و خداوند را در بر می‌گیرد. این کتاب در باب دوستی نوشته شده است . بطور حتم درباره دوستی پرسش‌های فراوان و متفاوتی می‌توان مطرح کرد : رابطه دوستی با فضیلت ، پرسش‌های مربوط به چگونگی پایداری دوستی ، ویژگی‌های دوستی حقیقی و . . . . « سیسرو » تأثیر بسیاری از افلاطون و ارسطو پذیرفته است ، و در این کتاب به نقل قول‌های مستقیم و غیر مستقیم آرای این دو فیلسوف می‌پردازد . شاید ما دوستان بسیاری داشته‌ایم ، اما آیا می‌توانیم بگوییم دوستی حقیقی چیست و دوست راستین چه کسی می‌تواند باشد ؟ آیا دوستی نیاز روحانی ما به نفسی دیگر است ؟ آیا ما بدون دوست می‌توانیم زندگی کنیم ؟ این پرسش‌ها و هزاران پرسش دیگر در واقع برخاسته از روابط اجتماعی انسان‌هاست . آیا خود این روابط اجتماعی می‌توانند روابطی عقلانی باشند ؟ مبحث دوستی ، همانند دیگر مباحث فکری ، خط سیری در تاریخ اندیشه انسانی دارد که با افلاطون آغاز می‌شود و با ارسطو قوام می‌یابد . با ظهور مسیحیت مبحث دوستی وارد سپهری دگرگون می‌گردد و به نوعی یک امر روحانی و آسمانی تلقی شود