مری بویس در این کتاب روند شکل‌گیری و تحول گاه‌شماری ایرانی را بر اساس بررسی گاه‌شماری جشن‌های زردشتی تشریح و تبیین نموده است. در این اثر وی به مطالعۀ شواهدی از جشنواره‌های مذهبی در متون کهن ایرانی، به‌ویژه ادبیات دورۀ میانه پرداخته و ضمن اشاره به اسناد مرتبط و موجود در منابع اسلامی و خارجی، به اختصار تغییرات مواقع و مواضع این جشنواره‌ها را در دورۀ اسلامی هم در ایران و هم در هند، به مباحث خود افزوده است. بویس در ادامۀ این نوشتار، ضمن بهره‌گیری از تحقیقات اخیر، از منظری دیگر و با اعمال اصلاحاتی، نظریات خود را در قالبی تازه ریخته و در ذیل مباحث جدید، سرگذشت گاه‌شماری بشر را از ماقبل تاریخ آغاز کرده، به ایران باستان پرداخته و گاه‌شماری جشن‌های زردشتی را در دورۀ میانۀ اسلام به شکلی بس فشرده بیان داشته است؛ سپس در تأیید یافته‌های خویش، شواهدی از آداب و سنن مذهبی امروزین پارسیان هند و نیز زردشتیان ایران را که حاصل مشاهدات میدانی خود بوده، ضمیمه نموده است. به طور خلاصه نویسنده در این کتاب با بهره‌گیری از مواقع و مواضع جشن‌های ایران زردشتی، به‌ویژه جشن‌های هفت‌گانۀ فریضی که عبارتند از گاهنبارهای شش‌گانه و نوروز، کوشیده است تا روند تکوین و سیر تحول گاه‌شماری زردشتی را تشریح نماید.