در این مراقبه غنایی در مورد گوش دادن، ژان لوک نانسی صدا را در ارتباط با بدن انسان بررسی می کند. گوش دادن چه تفاوتی با شنیدن دارد؟ گوش دادن به چه معناست؟ آنچه شنیده می شود با آنچه دیده می شود چه تفاوتی دارد؟ برخلاف هنرهای تجسمی، صدا جلوه هایی تولید می کند که مدت ها پس از توقف آن باقی می مانند. نانسی می‌گوید بدن خود مانند اتاقک پژواک است که با ارتعاشات درونی و همچنین توجه بیرونی به موسیقی پاسخ می‌دهد. از آنجایی که «گوش پلک ندارد» (کوینارد)، صدا را نمی توان مسدود کرد یا نادیده گرفت: تمام وجود ما در گوش دادن درگیر است، همانطور که در تفسیر آنچه می شنود دخیل است.