رمان ۱۹۸۴، بیانگر روحیه‌ای خاص و هشدار دهنده است. روحیه‌ی به تصویر کشیده شده در این کتاب، نومیدی نسبت به آینده‌ی انسان است و به همگان هشدار می‌دهد که اگر رویه‌ی تاریخ تغییر نکند، انسان‌ها در سراسر دنیا، بی‌آنکه خود بدانند خصوصیات انسانی خود را از دست می‌دهند و به آدم‌هایی ماشینی و بی‌روح تبدیل می‌گردند. یکی از جنبه‌های مهم رمان، نگرش اورول به ماهیت حقیقت است، که ظاهرا بازتابی از تلقی استالین نسبت به حقیقت بویژه در دهه‌ی سی می‌باشد. اما کسانی که این رمان را تنها ردیه‌ای بر استالینیسم می‌بینند، عنصر اساسی تحلیل او را نادیده گرفته اند. در واقع اورول درباره‌ی تحولی صحبت می‌کند که هم اکنون در روسیه، چین، وکشورهای صنعتی غربی در حال وقوع است. رمان ۱۹۸۴ ما را از خطری آگاه می‌کند که امروز تمام انسان‌ها با آن رو در رو هستند، خطر جامعه‌ای با آدم‌های ماشینی که کوچکترین نشانی از فردیت، عشق و افکار انتقادی در آنها باقی نمانده است. ولی به دلیل دوگانه باوری (به طور کامل مفهوم این کلمه در کتاب شزح داده شده) از وضعیت خود با خبر نیستند. وچه تلخ خواهد بود که خواننده این اثر از روی خود بینی این کتاب را صرفا داستانی درباره‌ی حکومت کمونیستی استالین ارزیابی و اشاره‌ی آن به جامعه‌ی امروز ما را در نیابد.
