کتاب "واژگونه خوانی استبداد ایرانی" اثری است به قلم "آرش حیدری" که در آن تلاش می کند نظریه ی استبداد ایرانی را لا به لای وبا، قحطی و انواع و اقسام فشارهای جهانی، مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. نویسنده می کوشد تا خواننده را به این تفکر وا دارد که به جای این که هر شرایطی را زاییده ی استبداد بداند و هر مساله ای را در بستر استبداد بفهمد، بکوشد تا این سوال را بررسی کند که استبداد به خودی خود چگونه و چرا به مساله ی اصلی بدل گشت و ما به عنوان خوانندگان این کتاب، از چه زمانی مفهوم استبداد را درک کردیم و تاریخ خود را گرفتار به آن دیدیم. درک درست استبداد و "واژگونه خوانی استبداد ایرانی" به قلم "آرش حیدری"، دریچه ای برای درک نوین ایران معاصر به روی خوانندگان می گشاید.
"آرش حیدری" در ابتدا جایگاه نظریه ی استبداد را تبیین می کند و از نقش آن در درک وضعیت سیاسی و تاریخی ایران سخن می گوید. در قدم دوم وی معنای استبداد در طول تاریخ را زیر ذره بین برده و نشان می دهد که چگونه این مفهوم، از یک عنصر فردی و اخلاقی، به یک ساختار برای حکم راندن بدل گشت. او سپس سه مورد از مهم ترین رخدادهای عصر قاجار، یعنی وبا، قحطی و نزاع های ایران با روس ها را بررسی می کند تا چگونگی در هم کوبیده شدن ساختار سنتی حکومت در ایران را به تصویر بکشد. قسمت های پایانی کتاب "واژگونه خوانی استبداد ایرانی"، ایده های مربوط به جمعیت، اقتصاد، راه آهن و راه سازی، ارتش و... را در تحول نظام حکمرانی بررسی کرده و رویکردهای معمول در جامعه شناسی تاریخی ایران را به نقد می کشد.