این کتاب با شرح تحلیلی از دیدگاه چهار متفکر عمده مکتب «پراگماتیسم» فراهم آمده که عبارتاند از «چارلز پیرس»، «ویلیام جیمز»، «جرج مید» و «جان دیوئی.» روال تدوین کتاب به گونهای است که در آن سیر پراگماتیسم ـ از مسائل فلسفی به معنای مابعدالطبیعی آن تا کاربرد آنها در قلمروهای روانشناسی (دیدگاه جیمز) و آموزش و پرورش (دیدگاه دیوئی) نشان داده شده است. در کتاب همچنین در پس هر فصل اصلی، فصلهای انتقادی در خصوص موشکافی و ارزیابی دیدگاهها درج گردیده است. یادآور میشود که «یکی از اهداف عمده پراگماتیسم این بوده است که علم نوین را با فلسفه همانند سازد و نگرشهای فلسفی سنتی را در پرتو پیشرفتهای علمی نوین به نقد کشد. اما بر خلاف گرایش پوزیتیویسم، پراگماتیسم، فلسفه و دیگر علایق انسانی را به نمونه ساده شدهای از علم اثباتی تقلیل نمیدهد و یا آن را تابع این علم نمیکند. در درجه اول، نظریه تکامل و روشهای آماری نوین استدلال است که بزرگترین تاثیر را بر پراگماتیسم نهاده و همین آن را به نقد مفاهیم موروثی خود علم کشانده است.
