در نقد ادبی سال هاست که شیوه های گوناگونی متداول بوده است. از آن جایی که تار و پود ادبیات از زبان پدید آمده است و زبان شناسی وظیفه اش مطالعۀ علمی زبان می باشد، برخی از دستاوردهای زبان شناسی می تواند در نقد ادبی شیوه ای موثر باشد. رومن یاکوبسن که بی تردید از پیشکسوتان زبان شناسی نوین است، کوشیده شیوۀ کاربرد زبان شناسی را در ادبیات نظام بخشد. او در دفاع از نقدهای ادبی زبان شناسانه در سال ۱۹۵۸ میلادی گفت: «شعرشناسی به مسائل ساختار کلام می پردازد، درست همان طور که در تحلیل نقاشی به ساخت تصویری پرداخته می شود. از آنجا که زبان شناسی علم جهانی ساختار کلام است، شعرشناسی را باید جزء مکمل زبان شناسی دانست.» از همین منظر، نگارندۀ این دفتر بر آن بوده است تا با رویکردی زبان شناسانه، از منظر رومن یاکوبسن سه اثر مشهور ادبیات داستانی فارسی، بوف کور، سنگ صبور و شازده احتجاب را تحلیل کند.