کتاب حاضر شامل مقاله‌ای مبسوط از پل ریکور درباره‌ی فلسفه و استعاره و فصولی درباب دو پارادایم ترجمه و پروژه‌ی هرمنوتیکی او است. همنشینی دو ایده‌ی ریکوری استعاره و ترجمه در این مجلد به ویژه از آن رو اهمیت دارد که به واسطه‌ی ترسیم حرکتی از امر جزئی به امر کلی یکی از مقدمات اصلی فهم فلسفه‌ی هرمنوتیکی ریکور را فراهم می‌آورد و نشان می‌دهد که فرآیند انتقالی استعاره در ذات تفکر، در عمل ترجمه به اوج یا وضعیت کلی خود دست می‌یابد. این گزینش و بازنشر برخی از مقالات ریکور درباره‌ی ترجمه، تلاشی است برای گشودن باب این نسبت و صورت‌بندی مجدد ایده‌ی تفکر در قالب استعاره و ترجمه که به ویژه در خصوص وضعیت بومی فلسفه در ایران اهمیت زیادی دارد.