جمهوری به ده کتاب تقسیم شده است. این بخش‌بندی‌ها انتخاب افلاطون را منعکس نمی‌کنند، بلکه منعکس‌کننده کارِ یک یونان‌پژوهِ متأخرند و از محدودیت‌ِ آنچه در فقط یک پیچهٔ پاپیروس جا می‌گیرد برمی‌آیند. با این همه، مرسوم است که طرح کلیِ جمهوری را با بحث از آنچه در هر یک از این کتاب‌ها اتفاق می‌افتد، دنبال کنند. جمهوریِ افلاطون، برای افراد متعدد، چیزهایی متعدد است. برای بعضی، جمهوری در زمرهٔ نخستین آثاری است که در سنت غربی دربارهٔ نظریهٔ سیاسی نوشته شده‌اند. برای بعضی دیگر، جمهوری بحثی تیزبینانه دربارهٔ رابطهٔ میان هنرها و دولت، ماهیتِ آموزش یا نقش جامعه‌شناختیِ اساطیر است. برای بعضی دیگر ممکن است جمهوری نخستین آزمونِ یک پرسش اخلاقیِ بنیادین باشد، یا ارائهٔ یک نظریهٔ مابعدالطبیعیِ بنیادین، یا صرفاً مثال بارزی از افلاطون‌گرایی باستانی. و تا جایی که من می‌دانم، همهٔ آن‌ها می‌توانند بر حق باشند. با این همه، به باور من، جمهوری زنجیرهٔ واحدی از استدلال را در بر دارد و پیش از آنکه سایر موضوعاتِ جمهوری را بتوانیم به‌درستی بفهمیم، باید دربارهٔ آن به توافق برسیم. تمرکز این نوشته بر همین زنجیرهٔ استدلالی خواهد بود.