«همه‌ی ما در تئاتری غیرحرفه‌ای و نسبتاً ناموفق در یکی از سالن‌های برادوِی به سر می‌بریم.» این اعتقاد راوی کتاب برادوی: نمایش مضحک زندگی است. فابریس کارو در کتاب حاضر، با طنزی سیاه، از زبان مردی چهل‌وشش‌ساله سخن می‌گوید که در زندگی‌اش احساس پوچی می‌کند. اکسل همسر و دو فرزند دارد؛ شغلی دارد و خانه‌ای؛ دوستانی نیز دارد. زندگی‌اش از بیرون به نظر بی‌عیب‌ونقص می‌آید، اما آنچه اکسل در درونش احساس می‌کند چیز دیگری است. کتاب برادوی: نمایش مضحک زندگی روایت سردرگمی‌ها و احساسات پیچیده و متناقض اکسل است. اکسل به این نتیجه رسیده که در زندگی هیچ‌چیز آن‌طور که انتظارش را می‌کشیدیم نیست. او در برقراری ارتباط با فرزندان و همسرش مشکل دارد و در زندگی خود، بار ناکامی‌های زیادی را به دوش می‌کشد. این احساس زمانی شدت می‌گیرد که او نامه‌ای از مرکز غربال‌گری سرطان دریافت می‌کند و با این نامه، اضطرابش شدت می‌گیرد و گذر عمر را بیشتر احساس می‌کند.