کتاب تاریخ و هرمنوتیک برگردان چهار مقاله از پل ریکور درباره ی، شر، تاریخ، و هرمنوتیک است. آنچه این مقاله ها در ترجمه شان گرد هم آورده و به هم پیوند داده است ایده های «متن» و «معنا» هستند، این ایده ی متن چنانکه از مقاله های «تاریخ و هرمنوتیک» و «به سوی هرمنوتیک ایده ی آشکارگری» بر می آید و ایده ی معنا چنانکه  از مقاله های «مسیحیت و معنای تاریخ» و «شر، چالشی برای فلسفه والاهیات». در تاریخ و هرمنوتیک، ریکور نسبت میان پژوهش تاریخی و هرمنوتیک را بررسی می کند.  پژوهش های تاریخی آنچه را که در تاریخ تجربه شده تا جایی که ردپایی از آن مانده، ضبط و ثبت می کند. از سوی دیگر هرمنوتیک نیز به یاری اصل بیرونی کردن اش هر چه را گمان می کنیم درونی ماست بیرون می آورد و در فاصله ای می گذارد تا فهم شان را ممکن کند. در به سوی هرمنوتیک آشکارگی، ریکور نشان می دهد که چگونه از راه متن است که ایمانی می تواند شکل بگیرد. این ایمان که در زبان پدیده شناسی می تواند «پیوند آگاهی» یا همان «قصدیت»ی خوانده شود که با شهودهایی پر می شود، نتیجه ی وجود یک متن است، یعنی شهودهایش را از گستره ی ارجاعی متن می گیرد. در دیگر سو در مقاله های «مسیحیت و معنای تاریخ» و «شر، چالشی برای فلسفه و الاهیات» مسئله ی معنای تاریخ و معنای شر، ایده ی معنا را پیش می آورد.