«پیترکروپوتکین» در کتاب «تسخیر نان» با انتقاد از تأثیرات فئودالیسم و سرمایه داری خاطرنشان می کند که هر دو سیستم حتی در مواقع فراوانی، فقر را تشدید کرده و امتیازات مربوط به خویش را ارتقا می دهند. وی با استناد به گرایش انسان به همکاری داوطلبانه و ایجاد اجتماعات آزاد، خودکفایی آنارشیک را پیشنهاد می کند و ملاحظات عملی تولید و توزیع را تشریح می کند. در این کتاب نویسنده نظریه های خود را با نمونه هایی از شورش های فرانسه در سال های 1789 ، 1848 و 1871 پشتیبانی می کند ، و استدلال وی جنبه هایی از انقلاب های قرن بیستم در روسیه ، آلمان و اسپانیا را پیش بینی می کند. در زمانه ای که بسیاری از اندیشمندان برای توجیه اهداف سرمایه داری و امپریالیستی خود از مفهوم جدید داروینی "بقای کامل" استفاده کردند ، کروپوتکین به الگوهای تاریخی بهترین موفقیت بشریت در شرایط همکاری اشاره کرد.