این کتاب ششمین رمان لنا آندرسون نویسنده و روزنامه‌نگار سوئدی است که در سال ۲۰۱۳ برنده بهترین رمان سال سوئد شد. این اثر روایت یک عشق مخرب است که تمام روح و هویت یک زن را مخدوش می‌کند و اعتمادبه‌نفسش را در مقابل شریک احساسی‌اش از بین می‌برد. در توضیح پشت جلد کتاب آمده است: «وقتی آدم عاشق است و عشقش پذیرفته‌شده، تنش احساس راحتی می‌کند. برعکس، وقتی عشق بی‌پاسخ می‌ماند، تن احساس می‌کند وزنش سه برابر شده است. عشق نو پا روی لبه باریکی می‌رقصد. ممکن است آدم دوباره وزن واقعی‌اش را احساس نکند، که این خود می‌تواند در آدم‌های مضطرب، باتجربه و آینده‌نگر، یا در آن‌هایی که مثل استر این‌قدر امیدوار و خوش‌باور نیستند، میزانی از تردید پدید آورد.» در بخشی از آغاز داستان می‌خوانیم: «آدمی بود به نام استر نیلسون. شاعر و مقاله‌نویس بود و تا سی و یک سالگی، هشت رساله‌ی کوتاه منتشر کرده بود. عده‌ای داین رساله‌ها را لجوجانه و سرکشانه می‌دانستند، عده‌ای دیگر بازیگوشانه و سبک‌سرانه، اما بیش‌تر مردم هرگز نام نویسنده‌ی آن ها را نشنیده بودند. استر نیلسون می‌کوشید هستی را با دقتی موشکافانه، از درون آگاهی خود دریابد و بلندپروازانه باور داشت واقعیت جهان چنان است که او آن را تجربه می‌کند. یا به عبارتی بهتر، آدمیان را طوری ساخته بودند که جهان را چنان‌که واقعا بود، تجربه کنند؛ البته اگر هوش و حواسشان را به کار می‌برند و خود را فریب نمی‌دادند. ذهنی، عینی بود و عینی، ذهنی. به هر رو، او تلاش می‌کرد چنین بیندیشد.»