کتاب حجره گوشه پنهان ذهن جورجو آگامبن است؛ او با نگارش این کتاب پنجره‌ اي رو به پستوي ذهن خود گشوده و ما را به نشستن در چارچوب آن دعوت مي‌ کند؛ کتاب حجره از فصل‌ هايي کوتاه تشکيل شده است و هر فصل آن به بررسي يک نقاشي اختصاص داده شده است. آگامبن در هر فصل يکي از نقاش‌ هايي را که دوست داشته در خلوت‌ خانه‌ اش آويخته باشد، برمي‌ گزيند و سپس از منظري فلسفي به تأمل و تعمق در آن مي‌­پردازد. فصل‌ هاي اين کتاب هريک چنان نوشته شده است که گويي نرم‌ نرمک به کنار آگامبن مي‌ رويم تا زمزمه‌ هاي او را بشنويم و از افکار او درباره هريک از نقاشي هاي اين کتاب آگاه شويم. کتاب حجره گوشه دنجي است براي به خلوت رفتن و تجربه شهودي آميخته به سحر نقاشي و غناي فلسفه. از آنجا که حجره اول ‌از همه جايي است براي خيره نگريستن، پس بن‌مايه‌ هاي نقادانه‌ اي که قرار است آستان نگاه ما را از هر مانعي بزدايند، در پاره اي از فقرات ما را به تعليقه و شرح مي طلبند. اشتغال ناگزير ما به تعليقه‌ نويسي از اين واقعيت نشئت‌‌گرفته که اين قِسم آثار، سواي جايگاه‌شان در تاريخ هنر، کدرهايي کلاسيک قلمداد مي‌ شوند و قرار بر اين است که آموزه يا نظري از آن‌ ها بربگيريم، حال خواه شاگردان مکتبي آن‌ ها چشمان يا ذهن خواننده باشند.