کتاب «خصم» را، چنانکه ابوالفضل الله‌دادی در مقدمه‌اش بر ترجمۀ فارسی این کتاب توضیح می‌دهد، نه می‌توان رمان خواند، نه سندی تاریخی، نه جستار و نه زندگی‌نامه. این کتاب، ترکیبی از همۀ این‌هاست. امانوئل کارر در کتاب «خصم» ماجرای واقعی ژان‌کلود رومان را روایت می‌کند؛ مردی که در سال 1993 در یک روز، همسر و فرزندان و پدر و مادرش را کشت؛ مردی که با هویت جعلی یک دکتر زندگی کرد و سال‌ها زندگی‌اش را برپایۀ دروغ و تقلب بنا کرده بود. کارر بر آن نیست که در کتاب «خصم» به قضاوتی اخلاقی دربارۀ آن‌چه ژان‌کلود رومان انجام داده است دست زند. او همچنین نمی‌خواهد که در کتاب «خصم» یک گزارشگرِ صِرف و بیرون از صحنۀ رویدادها باقی بماند. از همین رو روایتی تلفیقی را برای نقل ماجرای ژان‌کلود رومان و قتل‌هایی که او مرتکب شده است برمی‌گزیند؛ روایتی که آمیزه‌ای از داستان‌گویی، مقاله و جستار، تحلیل و زندگی‌نامه است و جاهایی، با ورود مستقیم نویسنده به متن و حضور او، رنگی از اتوبیوگرافی هم به خود می‌گیرد.