در اواسط دههٔ هفتاد شمسی تیتر تمام روزنامه‌ها و خبرها دو کلمه بود: خفاش شب. قاتلی که به صورت زنجیره‌ای زنان را به قتل می‌رساند و بعد از دستگیری‌اش ترس و خشم عمومی جامعه را برانگیخته بود؛ به گونه‌ای که زنان به‌تنهایی از خانه بیرون نمی‌رفتند و تا مدت‌ها اصطلاح خفاش شب باعث می‌شد زنان احساس امنیت نکنند. غلامرضا خوشرو کوران‌کردیه نام این قاتل بود که بعدها هم اعدام شد. اما این پروندهٔ پر حرف و حدیث، به‌نوعی باز ماند و سوال‌های زیادی وجود داشت که برایشان پاسخی پیدا نشده بود تا ترسناک‌ترین پروندهٔ جنایی و پلیسی تاریخ ایران هنوز ناتمام باقی بماند و تمام زوایای این ماجرا روشن نشود. سیامک گلشیری با بررسی و واکاوی در اسناد گوناگونی دربارهٔ این قتل‌ها و زندگی و شخصیت قاتل، رمان خفاش شب را نوشته است. درواقع کنجکاوی‌های شخصی گلشیری او را به ابعاد تازه‌ای این شخصیت رسانده که با مایه‌های داستانی در خور تأمل، کتاب را به رمانی جنایی و روان‌شناختی تبدیل کرده که جنبه‌های بسیار قوی نقد اجتماعی نیز در آن وجود دارد و همین مشخصه‌ها موجب شده کتاب خفاش شب به اثری متفاوت در ژانر خودش بدل شود. شاید پس از خواندن این رمان نگاه تازه‌ای به جریان خفاش شب داشته باشید.