نمایش‌نامه‌ی «تاجر ونیزی» یک کمدی- رمانتیک درباره‌ی عشق و دوستی، دشمنی و انتقام و البته زیرکی و هوشیاری است. شکسپیر، شاعر و نمایشنامه‌نویس شهیر انگلیسی، در قرن ۱۶ میلادی، مکنونات قلبی شخصیت‌ها، آرزوها و آلام آن‌ها را به‌خوبی به تصویر می‌کشید و نکات اخلاقی را به مخاطبانش آموزش می‌داد. این داستان جذاب به زبانی ساده در مجموعه‌ی «داستان‌های شکسپیر برای نوجوانان» منتشر شده است. در ونیز قرن شانزدهم، تاجری به نام آنتونیو بود که ثروت فراوان داشت و دریانوردان با چهار کشتی او در دریاها مشغول تجارت بودند. او دوستی به نام بسانیو داشت که عاشق دختری ثروتمند به نام پورشیا شده بود. آنتونیو وی را تشویق کرد که به خواستگاری دختر برود و بسانیو که از تنگدستی خود ناراحت بود، از او تقاضای کمک کرد. «تاجر ونیزی» که ثروتش را به کالا تبدیل کرده و آن‌ها را به دریا فرستاده بود، اندکی به فکر فرو رفت. او پیشنهاد داد که از یک رباخوار یهودی پول قرض بگیرند و وی ضامن بسانیو شود. تا به اینجا همه چیز خوب پیش رفت. اما شایلاکِ رباخوار که دشمنی دیرینه‌ای با آنتونیو داشت، شرط کرد که در ازای دیرکرد پول، تکه‌ای از گوشت نزدیک قلب آنتونیو را ببرد!