کتاب «در وادی درد» مجموعه‌ای از نوشته‌هایی‌ست که دوده در 17 سال پایانی زندگی‌اش در گیرودار با بیماری سفلیس حادش نوشته و در ابتدا فقط یادداشت‌هایی بوده‌اند در جهت ثبت وقایع و اسکیس نویسنده تا بعدتر به داستان، رمان و ... تبدیل شوند، ولی چنان نویسنده‌ی بزرگ فرانسوی در ثبت و ضبط وقایع، توصیف محیط و آدم‌ها، روابط خودش و دیگران، خانواده و اطرافیان‌اش، بیماری خودش و بیماران دیگر و ... چیره‌دستانه عمل کرده که این نوشته‌ها تبدیل به مجموعه‌ای منسجم و یگانه شده‌اند. در وادی درد که با وجود اهمیت و شهرت آلفونسو دوده، همسر و فرزندانش در نویسندگی، بیش از صد سال مهجور مانده بود تا اینکه جولین بارنز که عشق‌اش به فرهنگ و ادبیات فرانسه شهره است، این کتاب را به انگلیسی ترجمه کرده و تحشیه‌ها و تعلیقاتی به آن‌ها اضافه می‌کند که موجب می‌شود فرانسوی‌ها نیز به این جواهر مهجورشان بازگردند. در وادی درد و اهمیت شگفت‌اش در دوران ما آن‌جا بیبشتر می‌شود که به شکل عجیبی با مرگ و رنج جسم و روح درگیر شده‌ایم.