«دهقانان» رمانی از اُنوره دو بالزاک ( ۱۷۹۹ - ۱۸۵۰)، نویسنده فرانسوی است. بالزاک را پیشوای مکتب رئالیسم اجتماعی در ادبیات می‌دانند. «دهقانان» مثل تمام آثارش تصویرگر جامعه دهقانی فرانسه در قرن ۱۹ و رو‌ در رویی آن با طبقه نوخاسته بورژوایی است. لویی‌شوالیه، استاد کولژ دوفرانس، درباره «دهقانان» می‌نویسد: «رمان بالزاک نه‌فقط در ادبیات، بلکه هنوز و مخصوصا در تاریخ به حیات خود ادامه می‌دهد. وانگهی کمدی انسانی بررسی ادبی را غنا بخشیده و ترجمانی است دشوار، بالزاکی‌تر از خود بالزاک، که در این داستان بدان معنا می‌بخشد تا حدی به کندی و تامل، با فصل‌های طولانی که به تانی پیش می‌رود تا از هر دری سخن بگوید، فقری است از الهام یا لااقل کندی گذران قوه تخیل. وانگهی نویسنده با صداقت معتادش نخستین کسی است که حقایق را شناسایی می‌کند». در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «میان دو ردیف نرده‌های همسان، یک کلاه فرنگی، با سلسله‌ای از سنگ‌های تراشیده، همچون سنگ‌های قصر، با برش‌های الماس‌گون، با بام‌های بسیار نوک‌تیز با پنجره‌هایی با قابی از سنگ‌های خوش‌تراش نمایان بود؛ که نرده‌های آن به نرده‌های باشکوهی که گلستان میدان رویال پاریس را در میان گرفته بود می‌مانست، که متاسفانه، اینک رو به ویرانی نهاده است. این سبک قدیمی به عمارت کلاه‌فرنگی منظره‌ای شاهانه می‌بخشید که در شهرها فقط برای زندان‌ها مناسب به نظر می‌رسید؛ اما در میان جنگل، شکوه خاصی دارد».