داريوش طلايی نوازنده، ردیف‌دان، پژوهشگر و مدرس دانشگاه، در سال ۱۳۳۱ در شهرستان دماوند و در خانواده‌ای موسیقی دوست به دنیا آمد. از سن یازده سالگی به فراگیری موسیقی و شرکت در هنرستان عالی موسیقی پرداخت و در سال سوم هنرستان به نواختن تار علاقمند شد. پس از پایان هنرستان، با ورود به دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران جدی‌تر به امر موسیقی پرداخت. پس از فارغ‌التحصیلی در سال ۱۳۵۵، به تدریس ردیف در دانشگاه تهران مشغول شد. در سال ۱۳۵۸ برای ادامه تحصیل به پاریس رفت و دکتری موسیقی‌شناسی خود را از دانشگاه نانتز فرانسه دریافت کرد. هم‌زمان با تحصیل در فرانسه، در مرکز مطالعه‌ی موسيقی شرق که وابسته به سوربن بود تدريس می‌کرد. وی يک دوره نیز برای تدریس به دانشگاه واشنگتن در سياتل دعوت شد. او هم‌اکنون علاوه بر تدریس در دانشگاه تهران، عضو هیئت علمی گروه موسیقی دانشکدهٔ هنرهای زیبا و همچنین دانشکده‌ی موسیقی دانشگاه هنر است. طلایی علاوه بر انتشار کتاب‌هایی در حوزه‌ی موسیقی و آلبوم‌های متعدد، کنسرت‌های مختلفی نیز در داخل و خارج کشور برگزار کرده است.
 
از زمان ورود روش نت‌نویسی غربی به ایران و استفاده از آن برای مکتوب‌کردن موسیقی ایرانی، مراحل مختلفی طی شده است تا پذیرفتن و درک این‌که نت‌نویسی و قواعد آن، قوانین آسمانی و ابدی نیستند، بلکه سیستمی برای نوشتن تفکرات موسیقایی و فنون نوازندگی با هدف ثبت و انتقال آن‌ها هستند. این کتاب به روش نت‌نویسی آموزشی و تحلیلی نوشته شده است؛ همان روشی که سال‌ها پیش توسط مؤلف ابداع و برای نگارش ردیف میرزا عبدالله به کار گرفته شد. در نگارش این ردیف از لحاظ ترتیب و نظم گوشه‌ها و جملات و حالت‌ها و زمانبندی‌ها و انگشت‌گذاری‌ها و مضراب‌گذاری‌ها و بسیاری نکات ظریف در تزیینات و غیره، به‌طور اخص، از چهار منبع استفاده شده است: آموخته‌های مؤلف از آموزش مستقیم از استاد شهنازی، نوار به‌جامانده از اجرای استاد شهنازی از این ردیف، نت‌نویسی حبیب‌الله صالحی،‌ و نت‌نویسی فرهاد ارژنگی.
علی‌اکبر شهنازی ضمن‌آن‌که سنت پدر را در حفظ و تداوم میراث شفاهی موسیقی ایرانی و آموزش سینه‌به‌سینه‌ی ردیف ادامه داد، رپرتوار آموزشی‌اش را همگام با تحولات روز به‌سوی مدرنیته و با حفظ خصوصیات اصیل موسیقی ایرانی روزآمد ساخت. او این رپرتوار جدید را در مقابل ردیف پدرش ــ که به آن ردیف کلاسیک می‌گفت ــ «ردیف دوره‌ی عالی» نامید. در این ردیف، قطعات ضربی ــ در واقع نوع جدید چهارمضراب ــ بیشتر شده و آن را از دیگر ردیف‌ها متنوع‌تر ساخته است. در بخش‌های آوازی ردیف عالی نیز گوشه‌های اصلی یا شاه‌گوشه‌ها انتخاب شده و گه‌گاه به گوشه‌هایی با تم ملودیک یا وزن عروضی مشخص اشاره می‌شود.