داريوش طلايی نوازنده، ردیف‌دان، پژوهشگر و مدرس دانشگاه، در سال ۱۳۳۱ در شهرستان دماوند و در خانواده‌ای موسیقی دوست به دنیا آمد. از سن یازده سالگی به فراگیری موسیقی و شرکت در هنرستان عالی موسیقی پرداخت و در سال سوم هنرستان به نواختن تار علاقمند شد. پس از پایان هنرستان، با ورود به دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران جدی‌تر به امر موسیقی پرداخت. پس از فارغ‌التحصیلی در سال ۱۳۵۵، به تدریس ردیف در دانشگاه تهران مشغول شد. در سال ۱۳۵۸ برای ادامه تحصیل به پاریس رفت و دکتری موسیقی‌شناسی خود را از دانشگاه نانتز فرانسه دریافت کرد. هم‌زمان با تحصیل در فرانسه، در مرکز مطالعه‌ی موسيقی شرق که وابسته به سوربن بود تدريس می‌کرد. وی يک دوره نیز برای تدریس به دانشگاه واشنگتن در سياتل دعوت شد. او هم‌اکنون علاوه بر تدریس در دانشگاه تهران، عضو هیئت علمی گروه موسیقی دانشکدهٔ هنرهای زیبا و همچنین دانشکده‌ی موسیقی دانشگاه هنر است. طلایی علاوه بر انتشار کتاب‌هایی در حوزه‌ی موسیقی و آلبوم‌های متعدد، کنسرت‌های مختلفی نیز در داخل و خارج کشور برگزار کرده است.
نظام دستگاهی موسیقی ایران با عنوان «ردیف»، که با آموزش به روش سینه‌به‌سینه حفظ شده تا به‌دست ما رسیده است، روایت‌های مختلفی دارد و هر روایت به نام استادی که راوی آن بوده نامیده می‌شود. ردیف میرزا عبداللَّه (۱۲۲۲ـ ۱۲۹۷ هجری شمسی) قدیمی‌ترین و معتبرترین روایت ردیف است که از او به شاگرد بلافصلش اسماعیل قهرمانی و از اسماعیل قهرمانی به نورعلی برومند منتقل شده است.
نت‌نویسی انجام‌شده در این کتاب مبتنی بر اجرای داریوش طلایی با سه‌تار است. اجرایی که براساس روایت او از ردیف میرزا عبداللَّه بنا شده است. در این نت‌نویسی با ابداع روشی خاص افزون بر فراگیری الگوهای ردیف، فراگیری ساختار گوشه‌ها و ارتباط جمله‌های آن با یکدیگر نیز مورد توجه قرار گرفته است. روشی که از درک این موسیقی به‌عنوان رپرتواری منجمد می‌پرهیزد و به دنبال تبدیل آن به الگوهایی زاینده در ذهن هنرجو است. به دیگر سخن وظیفه‌ی این کتاب انتقال دانش و محتوای موسیقی دستگاهی از طریق ردیف است.
داریوش طلایی خود روایت‌گر ردیف و از نسل چهارم موسیقی‌دانان پس از میرزا عبداللَّه است. او نوازنده‌ی ممتاز تار و سه‌تار است و این ردیف را طی سال‌های ۱۳۵۰ـ ۱۳۵۶ مستقیماً نزد نورعلیخان برومند آموخته است، همچنین دوره‌هایی از دیگر روایت‌های ردیف را نزد علی‌اکبر شهنازی، عبدالله دوامی، یوسف فروتن و سعید هرمزی فراگرفته. او با تحصیل در فرانسه به دانش جدید موسیقی نیز مجهز شده و کسب این دانش به او امکان داده است تا علاوه بر اجرا و درک شفاهی ردیف به پژوهش علمی در این رپرتوار دست زند. او توانسته است در مسیر این پژوهش به درک و روشی بدیع برای انتقال محتوا و ساختار ردیف نائل آید.
