مرنیسی در این کتاب به بررسی تصویر ارائه‌شده از زنان مسلمان در فرهنگ و ادب اسلامی می‌پردازد؛ منابع فرهنگی مختلف چون داستان‌ها و حکایات، فرهنگ قصه‌گویی شفاهی و نقاشی‌ها و مینیاتورهای اسلامی را بررسی می‌کند و در جستجوی پاسخ به این سؤال اصلی برمی‌آید که در حالی که در این منابع زنان همواره نقشی پویا و فعال و در تکاپو، سرآمد زمانه و اهل فضل و دانش و ماهر در علوم گوناگون (از شعر و ادب گرفته تا جنگاوری و شکار) داشته‌اند، چرا همین زنان وقتی به غرب سفر کرده‌اند و در فرهنگ و هنر غربی بازنمایی شده‌اند، به‌ناگاه تصویری منفعل، بی‌حرکت و گویی اسیرواره پیدا کرده‌اند؟