تفسیر فمینیستی شاخه‌ای از تفسیر معاصر است که در آن قرآن، برخلاف آثار تفسیری پیشامدرن، به‌شکل کامل از ابتدا تا انتها تفسیر نمی‌شود، بلکه آیاتی با توجه به ارتباطشان با مضامین موردعلاقۀ مفسر انتخاب می‌شوند و مفسر این آیات را در ارتباط با هم تفسیر می‌کند تا برخورد عمومی‌تر قرآن را با مضامین برگزیده‌اش روشن کند. آن دسته از تفاسیر فمینیستی که در این کتاب بررسی شده‌اند همگی در چند نکته مشترک‌اند: نسبت دادن شخصیتِ کامل انسانی و عاملیت اخلاقی به زن مسلمان در چهارچوب قرآن، کلام الاهی دانستن قرآن و باور به پایبندی قرآن به اصل برابری تمامی انسان‌ها، اعم از مرد و زن. عایشه هدایت‌الله، در ابتدا، پژوهش خود را با این پیش‌فرض رایج فمینیسم اسلامی آغاز می‌کند که قرآن از هر اتهامی دربارۀ بدرفتاری با زنان مسلمان مبرا است و مسئول بی‌عدالتی‌های احتمالی در حق زنان خودِ مسلمانان‌اند نه متن مقدس آنها. اما او در جریان پژوهش از چهارچوب فمینیستی رایج فاصله می‌گیرد و به این نتیجه می‌رسد که شاید نظریۀ فمینیسم اسلامی که بر اصل بدیهیِ بهنجاری برابری جنسیتی در قرآن استوار است به بن‌بستی نظری رسیده است. او به‌عنوان یک مسلمان می‌خواهد اگر به نمونه‌هایی در متن قرآن برخورد که معانی غیرمنتظره‌ای برایش داشت، با آنها صادقانه‌تر مواجه شود و از تحمیل معانی برابری‌طلبانه به متن پرهیز کند.