ریشارد کاپوشچينسکي از نزديک شاهد بيست‌وهفت انقلاب جهان سوم بود. شاهنشاه گزارشي درخشان است از روزهاي پرتب‌وتاب انقلاب ايران. کاپوشچينسکي در اين کتاب صرفاً به شرح فرار شاه و بازگشت آيت‌الله خميني از تبعيد نپرداخته، بلکه مي‌کوشد علل بروز اين اتفاقات را مطرح کند. او به مشاهدات روزنامه‌نگارانه‌ي خود در قياس با اطلاعات انتزاعي تاريخي اهميت بيشتري مي‌دهد و پس از ثبت آن‌ها وسط يادداشت‌هاي آشفته‌اش مي‌نشيند تا به آن‌ها معنا و مفهومي بدهد. او ما را به جايي مي‌رساند که بپذيريم انقلاب ايران احتمالاً اجتناب‌ناپذير بوده و ضمناً اين باور را به چالش مي‌کشد که انقلاب ايران حاصل دسيسه‌هاي خارجي بوده است. شاهنشاه عاري از خودپسندي رويکرد روزنامه‌نگار در جايگاه قهرمان است. درواقع بيش‌تر حجم کتاب شامل تأملات کاپوشچينسکي است درباره‌ي تصاويري معمولي و عکس‌هايي که در دسترس همگانند. شاهنشاه، يک روز ديگر از زندگي و امپراتور «سه‌گانه‌ي ديکتاتوري» کاپوشچينسکي هستند.