"شرح مثنوی شریف" اثری است از استاد "بدیع الزمان فروزانفر" که یکی از بزرگ‌ترین شرح‌های مثنوی مولانا است و با مطالعه آن می‌توان به درک کامل‌تری از مثنوی رسید و این شاهکار گران‌بها را بهتر درک کرد. استاد "بدیع الزمان فروزانفر" در تشریح مثنوی هوشمندانه مولانا، از اشعار گوناگون دیگر شاعران نیز بهره برده و ما را به شناخت بیشتر مولانا و مفاهیم شگفت‌انگیز او رهنمون ساخته که امتیازی بی‌بدیل و مهم است.
تعدد مضامین و سرعت انتقال و نیز تعبیر نیک و مهارت چشمگیر مولانا در پیوند دادن معانی مختلف به یکدیگر، عاملی قوی و نیرومند است که به قدری شگفتی خواننده را برمی‌انگیزد که وی بی‌اختیار از راوی پیروی می‌کند؛ همچون فردی که مقصد و جزئیات را نمی‌داند و سوار بر مرکبی سریع‌السیر، تنها به راننده اعتماد می‌کند و یک مسیر طولانی را به طرفه‌العینی طی می‌کند.
استاد "بدیع الزمان فروزانفر" در "شرح مثنوی شریف"، مقدمه‌ای مشابه مدخل یا منبع نقد و تحلیل روایت در ابتدای هر حکایت نوشته است تا خواننده متوجه شود که این بحث‌ها بسیار قبل‌تر از مولانا وجود داشته است.
فهرستی از عبارات، واژگان و اصطلاحات فلسفی، فقهی، کلامی و عارفانه نیز جمع آوری شده است تا مشخص کند که چه تعداد از واژ‌ه‌ها، تفسیر و توضیح داده شده است. استاد "بدیع الزمان فروزانفر" اشعار را مطابق با آنچه از سخنان مولانا در مثنوی و دیگر آثارش آموخته است، به ساده ترین شکل ممکن ترجمه کرده است. از سوی دیگر، فلسفه، کلام و سایر علوم اسلامی به دست آمده و آراء و نظرات پیشینیان و دانشگاهیان با تکیه بر اسناد در "شرح مثنوی شریف" گنجانده شده است.
.
درباره بدیع الزمان فروزانفر
محمدحسین بُشرویه‌ای شناخته شده به نام بدیع‌الزمان فروزانفر زادهٔ ۱۴ شهریور ۱۲۷۶ در بُشرویه و درگذشتهٔ ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۹ در تهران؛ ادیب، نویسنده، مترجم، سراینده و پژوهشگر ادبی ایرانی و مدرس دانشگاه برجسته در زمینه زبان و ادبیات فارسی بود. او یکی از مولوی‌پژوهان بزرگ امروزی بود و در این زمینه آثار ارزشمند گوناگونی را نگاشت. فروزانفر همچنین سال‌ها استاد کرسی‌دار ادبیات فارسی در دانشگاه تهران و نیز از کارمندان فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود.